Uncategorized

Blog

Ik blog over het persoonlijke in mijn werk en het werkelijke in mijn persoonlijke leven.


Ondernemen met heel veel liefde

by

 
Zo, dat is alweer een tijd geleden dat ik wat heb geschreven. Ik ben dan wel ‘ondernemer’ zoals ze zeggen. Maar ik stel mezelf niet altijd als hoogste prioriteit. En met de keuzes die ik heb gemaakt voel ik me op dit moment best senang.

Maar ondertussen kreeg ik wel genoeg inspiratie voor het schrijven en voor nieuwe dingen hoor. Bijvoorbeeld over het volgende:

Ik zag op Facebook een blog. Van wie of wat weet ik niet meer. Maar het ging om zakenvrouwen in Apeldoorn. De vraag was of je iemand wist die een goede zakenvrouw was. Meteen kwam het beeld bij mij naar voren van een vrouw in mantelpak, die haar mannetje wel staat in een grote vergadering. Aanwezig op alle netwerkbijeenkomsten binnen de regio of misschien wel landelijk. Zakenmannen kan ze onder tafel praten met goede stellingen, argumenten en onderbouwingen. Nee…die ken ik niet persoonlijk.

Tot op een dag in juni… Mijn man en ik liepen samen met mijn moeder naar het restaurant in het Gelre ziekenhuis. Niet dat we ergens zin in hadden, maar we moesten wel even goed voor onszelf gaan zorgen, want er kwam nog een pittige en spannende tijd aan. Mijn vader was net met spoed opgenomen. Ik kreeg ’s ochtends een belletje van Stanny van Looijenga Zorg, waar mijn vader logeerde. Hij en m’n moeder waren al onderweg naar het ziekenhuis. Ik had op dat moment net een afspraak bij Martins en ik heb mijn afspraak achtergelaten met een groot glas muntthee en de rekening… (Ik maak het nog goed hoor!)

Na heel wat actie en onderzoek van de eerste hulp, mochten we met hem naar boven naar Intensive Care. Daar werd hij geïnstalleerd, wat ook nog even zou duren. Dus daarom gingen wij naar het horecagedeelte. Want mijn moeder had ondertussen ook al een paar uur niets gehad.

Het was rond 13.30 uur. Het was druk, zoals het vaak is in het ziekenhuis. Er stond een flinke rij van mensen bij de kassa om iets te bestellen na uren in het ziekenhuis te hebben gehangen. Voor vertrek nog even wat eten. Die rij gaf ons de kans om ook maar eens te bedenken wat we weg konden krijgen. Nog twijfelend en moeilijk kijkend van de (keuze)stress waren we aan de beurt.

Alsof ze het aanvoelde begon de dame achter de kassa ons te helpen. Ze vertelde even wat er allemaal lag. Maarrrr, eigenlijk had ze toch wel iets anders wat ook superlekker is. Had ze echt net klaar, een kipgerecht met allerlei kruiden. Lekker op een Zweeds broodje. Kan ik zo voor jullie klaar maken. Door de enthousiasme van haar en haar warme welkom kregen we spontaan toch wel trek in dat broodje. “Nou, dan ga ik dat met liefde voor jullie klaarmaken. Dan smaakt het nog extra lekker!”

“Gemaakt met liefde. Dan smaakt het nog lekkerder!”

Zo gezegd, zo gedaan. Ze kwam het bij ons aan tafel brengen. Even een grapje tussendoor over een scheefliggend bieslookje. Maar dat mocht de pret niet drukken, ‘want er zit zoveel liefde in’!
De heerlijke geuren kwamen ons tegemoet. Malse kippendij, verse tomaat en kruiden. “Geniet er lekker van samen en laat even weten wat jullie ervan vinden. Eerlijk zeggen hoor! En weg was ze. Drie mensen bleven verrast achter met toch een gevoel van ‘dit ga ik wel wegkrijgen’.

Even later kwam ze voorbij met een kopje koffie voor een man, die met moeite tegen een kruk aanstond, met een infuus als date naast hem. Ook daar werd ‘een kopje liefde’ neergezet. En de man zag er ineens een stuk vrolijker uit.

Opeens liep ze naar voren, naar de bewaking die voorbij kwam lopen. Er kwam regelmatig een mevrouw als een gek met haar scootmobiel voorbij scheuren. Daar moesten ze toch maar eens wat van zeggen, want dat gaat binnenkort mis. En voordat er een ongeluk gebeurde, verwachtte ze toch wel dat ze haar even zouden aanspreken. “En als jullie haar niet aanspreken, doe ik het!” Oké, niet voor iedereen heeft ze heel veel liefde.

Mijn moeder gaf aan dat zij het restaurant runde. En ineens zag ik het. Dit is een prachtig voorbeeld van een succesvolle zakenvrouw. Hoezo mantelpak? Hoezo mensen onder tafel kletsen, uren vergaderen en discussiëren? Waar haal ik dat vandaan?

Doen waar je goed in bent, waar je kracht ligt. En als je personeel hebt, dat je zorgt dat je ze inspireert om hetzelfde te doen. Bij haar was dat om mensen te bedienen die het niet altijd makkelijk hebben. Want dat is toch vaak zo in een ziekenhuis. En niet iedereen kan op deze manier daar een restaurant runnen. Weten wat je wel en niet kunt zeggen, omdat je de mensen aanvoelt.

Twee weken later: mijn vader werd gereed gemaakt voor vertrek met de ambulance. Hij mocht gelukkig weer naar huis. Het duurde nog wel even voordat de ambulance zou gaan rijden, dus wij zijn nog even met mijn moeder naar het restaurant gegaan. Voor een heerlijk broodje, deze keer met gehakt en verse kruiden. En niet te vergeten, met héél veel liefde!

“Ook ik ben ondernemer. En doe graag iets met liefde.”

Ook ik ben ondernemer. Daarover is ook meer te lezen op mijn andere site. En ook ik wil graag met liefde iets voor mensen doen.

Ik heb een bijzondere herfstactie. Ik bied een tweewekelijkse workshopreeks Vit@al aan. Het is een serie van 13 workshops in de periode van november t/m april. En een terugkomdag in juni.
Deze workshopserie bied ik voor één keer aan tegen kostprijs. “Waarom?”, zou een harde zakenvrouw misschien denken 🙂 Omdat ik iedereen een kans wil bieden om aan de slag te gaan met persoonlijke ontwikkeling en vitaliteit. Dus ik doe mijzelf voor één keer cadeau, met heel veel liefde. Lees meer hierover op mijn site.

Logo integraal leefstijlcoach220_vitaal-definitief

 

Blog

Ik blog over het persoonlijke in mijn werk en het werkelijke in mijn persoonlijke leven.


Wat als je nou geen moeder bent?

by

Vandaag is het moederdag. “Heb jij ook kinderen?”, wordt er wel eens gevraagd. Nee, die hebben wij niet. De mensen die ons persoonlijk kennen weten dat en weten ook dat het niet zal lukken.

Vandaag stond ik daar wel even bij stil. Al is het iets wat niet vaak speelt bij mij. Maar als de timeline op Facebook helemaal volstroomt met foto’s en berichten, denk je toch even, ik wil ook wel eens een knutsel krijgen, samen met een ontbijtje op bed.

Maar vanochtend dacht ik ook meteen: ik houd niet eens van ontbijt op bed! Kruimels in bed, ik kan niet eens met gestrekte benen een bordje op m’n benen laten liggen, drinken wat ik dan net omstoot. Laat maar zitten.

En die knutsels, die krijgen wij ook regelmatig. Soms teveel, waardoor je met pijn in je hart toch weer een aantal bij het oud papier moet doen. Maar alle bijzondere knutsels bewaren we. In een grote, dik gevulde map. Want eigenlijk zijn er heel veel bijzondere momenten.

Want nee, we hebben zelf geen kinderen. Maar wij hebben wel aanleunkinderen, leasekinderen, neefjes, nichtjes, geef ze maar een naam. Wel of geen ‘echte’ familie, ze horen er allemaal bij. Want wij zijn oom en tante. Een rol die wij heel bewust op ons nemen. Want sommige rollen krijg je, sommige niet. Sommige rollen krijg je niet zomaar, maar die kan je wel pakken. En die pakken we met onze beide paar handen aan.

Zelf weet ik hoe belangrijk en fijn een tante kan zijn. Ik heb er gelukkig meerdere, waarbij sommige in mijn leven heel belangrijk zijn geweest en nog steeds zijn. Ik ben iemand die al heel snel zelfstandig was, voor zover mogelijk. Van m’n ouders nam ik niet zoveel aan (sorry mam, dat ik dit openbaar vertel op Moederdag :-)) en ik ging al snel m’n eigen weg. Maar toch kwam ik op m’n pad af en toe in gesprek met een van m’n tantes, die dan weer iets zeiden wat heel veel invloed en waarde had op mij. Niet alleen je opvoeding van je ouders telt mee, ook wat je van de zijlijn meegegeven krijgt.

Vroeger had je het wel eens met vriend(inn)en over kinderen krijgen. Ik zei altijd resoluut, voor m’n dertigste krijg ik zeker geen kinderen. Zwangerschappen, bevallingen, het is nog steeds niet mijn ding. Alleen voor een keer met een megabuik mogen rondlopen, dat lijkt me zo supermooi. Verder lijkt het of ik meer geboren ben voor deze rol.

Wat wel een valkuil is wanneer je geen kinderen krijgt, is dat je leven ook niet automatisch wordt aangepast. Old skool gedachte: Je krijgt kinderen en je gaat parttime werken. Zo niet, dan werk je lekker door.
Op een gegeven moment was ik een dag vrij en zag hoeveel moeders en vaders er eigenlijk over straat fietsten. Even naar de winkel, naar de sport of op bezoek bij opa en oma. Dat is leuk, dacht ik toen. Even niets moeten, maar samen wat mogen. Hmmm, dacht ik vervolgens. Waarom zij wel en ik niet? Het is namelijk iets in je eigen patroon en eigen gedachten. Iedereen heeft het recht om wat te mogen, je moet er alleen zelf wat aan doen.

Toen kwam er een besef en meteen ruimte voor mij om ook over minder werken na te denken. En ruimte op mijn to-do list om leuke dingen te mogen doen. Alleen, met Mike of met de kids.
En niet alleen bij leuke dingen, maar wanneer de kids ons nodig hebben, dan zijn we er ook.
Want ook dat hoort erbij, bij de rol als tante. En die rol voelt als gegoten!

En hoe is dat voor jou, voor welke rollen ben jij op deze wereld gezet?

Blog

Ik blog over het persoonlijke in mijn werk en het werkelijke in mijn persoonlijke leven.


Ik biecht op, ik ben verslaafd!

by

Een onrustig gevoel in mijn lijf, vooral op mijn borst. In mijn hoofd maar één focus, maar de verkeerde. Het roept mij, soms ongemerkt, maar wel heel duidelijk. Ik kan het niet loslaten, pas als het echt weg is. Uit mijn huis, in mijn lijf.

Ik biecht op, ik ben verslaafd. En dat wist ik eerst niet eens. En wat ik eigenlijk nog erger vind, is dat ik zeker niet de enige ben. Ik ben namelijk verslaafd geraakt aan de E621. ‘De E621, wat is dat?’ zullen sommige denken. Nou, het is iets wat we allemaal wel eens binnen hebben gehad, glutamaat. En als je niet van het bestaan af weet, dan krijg je het vaker binnen dan gewenst. Namelijk een smaakversterker die in heel veel producten zit en gewoon te koop is in de supermarkt. Erger nog, je moet goed opletten om het niet te kopen. Een smaakversterker die ervoor zorgt dat je geen verzadigd gevoel krijgt, maar juist nog meer zin in eten.

Alles om het consumeren van producten omhoog te krijgen. Soms staat er E621 vermeld op de verpakking. Maar ook als mononatriumglutamaat, glutamaat, glutamaatzuur, plantaardige gehydrogeneerde olieen en vetten, gehydrogeneerde eiwitten, gelatine, calcium- of natriumcaseinaat, toegevoegde gist, gistextract, monokaliumglutamaat.

Misschien ken je het wel. Je bent op een verjaardag en je neemt niets. Nee, want als je eraan begint, dan weet je het wel. Maar ach, één handje vol chips kan toch wel. Het is feest! Met als resultaat dat je aan het eind van de avond diverse bakjes met nootjes en chips hebt gegeten. En het liefste zou je alle bakjes in de kamer nog even nalopen… Tenminste, dat gevoel heb ik dan 🙂

En nou is het ook niet zo erg om tijdens een feestje daar even van te genieten. Al moet je jezelf afvragen in hoeverre je er nog van geniet? Maar hoe zit dat met die trigger die je krijgt als je een paar avonden een paar handjes vol met wat lekkers hebt genomen. Die trigger die dan de avond erop ook weer ontstaat. En hoe zit het met het voor de 2e keer opscheppen tijdens het avondeten, omdat die ovenschotel met die heerlijke saus toch zo verrukkelijk is? Nee, dat is niet de maag die er aan gewend raakt. Het is je lichaam die vraagt om E621.

Ik ben er achter gekomen tijdens mijn opleiding als integraal leefstijlcoach. Het deel voeding is daar een onderdeel van. Ter voorbereiding las ik het boek OERsterk van Richard de Leth en langzaam aan ging ik beseffen dat dit ook wel eens invloed kon hebben gehad op jarenlange lichamelijke klachten.

En dan heb ik het niet alleen over de onrust, de honger naar eten, geen vol gevoel krijgen. Maar ook over het langzaam aantasten van de zenuwen. Ik heb best wat jaren lichamelijke klachten gehad. Nu ik integraal leefstijlcoach ben, weet ik dat het door diverse invloeden kwam. Waaronder ook de E621. Ik heb problemen gehad met mijn vegetatieve zenuwstelsel. Dat is het zenuwstelsel wat een groot aantal onbewust plaatsvindende functies reguleert. Ik had nog wel eens onduidelijk uitval, soms kortdurend, maar ook langdurend. Diverse onderzoeken, reguliere en alternatieve zorg. Geen oplossing te vinden. Leer er maar mee leven, werd er gezegd.

Op een gegeven moment ben ik mijn eetpatroon gaan aanpassen, onbewust en nog voor de opleiding. Meer vers en zelf gemaakt, geen pakjes meer. En het ging al stukken beter met mij. En door de bewustwording tijdens de opleiding van invloed van eten op mijn lijf en nog belangrijker, het luisteren naar mijn eigen lichaam, heb ik in het afgelopen jaar nog veel positieve stappen kunnen maken.

En nee, ik kom er niet onderuit dat ik nog E621 binnen krijg. Gelukkig krijg ik dan ook nog steeds een trigger. Maar dan als een waarschuwing, want ik word er beroerd van. En dan denk ik, dit moet ik echt niet te vaak eten.

En hoe zit dat met jou? Weet jij wat je binnen krijgt?

Food-is-fuel-quote

Blog

Ik blog over het persoonlijke in mijn werk en het werkelijke in mijn persoonlijke leven.


Happy New Life!

by

Mijn jaar is voorbij. Nou ja, het Chinese jaar dan, het jaar van het Paard. Ik ben nooit van de goede voornemens met Oud & Nieuw. Maar vorig jaar, op 31 januari, toen het jaar van het Paard begon, vond ik het een mooie tijd om eens flink met en voor mezelf aan de slag te gaan.

En daar was het ook wel tijd voor. Jarenlang ben ik aan de slag geweest voor een ander. Ja, ook wel voor mezelf, maar niet 100%. Het zit ook niet helemaal in mij, om eerst aan mij te denken. Altijd eerst voor een ander. Dat heb ik eens op mijn eigen harde schijf geschreven en daar heb ik me trouw aan gehouden. Wat vaak resulteerde in een malaise voor mezelf. Verkeerde keuzes, lichamelijke klachten, verloren tijd, weinig tot geen energie.

Afgelopen jaar ben ik aan de slag gegaan om die harde schijf eens op te schonen. Want ja, dat doe je dan wel met je computer en de mediabox. Maar ik kan je vertellen, die van mij was ook aardig vol, her en der best vervuild.

En wanneer je opruimt, creëer je meteen ruimte. Ruimte voor nieuwe ideeën. En nog mooier, daar bleef het niet bij. Het worden concrete plannen.

Zo heb ik dus de ruimte gecreëerd om een opleiding te gaan volgen als integraal leefstijlcoach. Een opleiding waarbij je niet alleen leert om anderen te begeleiden binnen diverse processen. Maar hier begon mijn eigen harde schijfopruiming pas echt. Een prachtig jaar, samen met hele leuke, lieve en hardwerkende studenten. En hoe mooi is het om aan het eind van het jaar van het Paard mijn diploma te mogen ontvangen.

Daarnaast ben ik meer gaan ondernemen. Op pad gaan, ontmoetingen met mensen waar ik jaren al contact mee had via sociale media. Maar die ik nu IRL (in real life) heb mogen ontmoeten. Veel inspiratie opgedaan en veel motivatie gekregen om dit door te zetten.

Het ondernemen heb ik ook letterlijk genomen. Sinds 1 januari jl. ben ik ondernemer! Ik ga mijn eigen praktijk als integraal leefstijlcoach opstarten.

Ik ben twee dagen minder gaan werken bij Vos Techniek. Ik dacht altijd dat het niet kon. Maar dat was ook een software-verhaal. En het coachen geeft mij zoveel energie en ik help mensen op een manier die ook voor mij goed is. Dus ik voelde het vertrouwen om de stap te nemen. En gelukkig gaf Mike mij dit vertrouwen ook en steunde mij hierin. Want ook dat maakt dat je iets gaat doen.

En hoe mooi is het dan ook dat Vos Techniek hierin akkoord gaat. Dat komt ook niet overal voor. Het persoonlijke aspect in ondernemen is hierin heel belangrijk. En dat is ook waarin ik altijd gelooft heb, dus misschien heb ik deze ruimte ook wel voor mezelf gecreëerd.

Dus nu ben ik aan de slag met allerlei dingen. Nadenken over wat ik wil, wat ik ga bieden en hoe ik het allemaal op de markt ga zetten. Wat ik nog meer wil leren, met wie ik wil samenwerken.

Meer hierover volgt t.z.t. meer. Net zoals een website en Facebook pagina. Een eerste stap neem ik alvast, het durven bloggen. Nu tijdelijk op een site die ik al twee jaar geactiveerd heb. Mooi om op deze prachtige nieuwjaarsdag eens te starten met vullen van de lege pagina’s…en ook te publiceren.

Oké, ik biecht op. Na zo’n jaar zit ik ook echt nog wel eens met twijfels en chaos in mijn hoofd. That’s life. Maar het verschil is wel dat ik mezelf hierin ook weer snel kan herpakken. Ik houd mijn drive om te doen waar ik me goed bij voel.

Het was natuurlijk niet alleen het jaar van het Paard waarin ik van alles mag doen waar ik blij van word. Dat mag ik gewoon mijn hele leven. En natuurlijk denkt iemand nu:”Ja lekker kletsen Suus. Maar je hebt het niet altijd voor het zeggen.” Dat klopt helemaal. Maar hoe vaak ik mij niet druk heb gemaakt om niet relevante zaken. In die tijd had ik heel wat anders kunnen doen en betekenen. En die focus heb ik nu veel beter.

Mijn les en meteen de quote die ik op het einde van mijn opleiding op m’n harde schijf heb geschreven: Ook ik ben bijzonder, vooral als ik werk vanuit mijn eigen kracht.

En vertel eens, wat staat er op jouw harde schijf?

IMG_0182

Blog

Ik blog over het persoonlijke in mijn werk en het werkelijke in mijn persoonlijke leven.


Mik op de maan….

by